The Pentagram

ข้อมูลเบื้องต้น

ห้องเรียนที่เต็มไปด้วยเด็กสุดแสบ โดยมีหัวหน้ากลุ่ม "นัท" มันคุมห้องไว้ในกำมือ แม้แต่ครูประจำชั้นสุดสวย ก็ไม่พ้นการโดยขืนใจ ผมซึ่งไปฝึกสอน เห็นเช่นนั้น ก็ทนไม่ไหว แต่ทำไงได้ มันเรียกตัวตนผมกลับมาเองนี่หน่า ช่วยไม่ได้!

เนื้อเรื่อง

ผมเป็นนักศึกษาฝึกสอนรุ่นเดียวกับหญิง แต่ผมโชคดีอย่าง เพราะผมสอนดนตรี วันๆ ก็อยู่ในห้องดนตรี
เนื่องจากมีการซ้อมดนตรีหลังเลิกเรียน ผมจึงต้องอยู่เพื่อคุมห้อง และคอยปิดห้อง
เย็นมากแล้ว ผมให้เด็กกลับบ้าน และปิดห้องดนตรี (ครูพี่เลี้ยงกลับไปนานแล้ว เพราะเค้าเล่นดนตรีประจำ)
ระหว่างทางที่ผมกลับ ผมได้ยินเสียงร้องไห้เหมือนคนจะเป็นจะตาย ก็นึกสงสัย เลยเดินไปดูที่ห้อง

มันเป็นห้อง 6 (ห้องนี้ ผมยอมแพ้เลย เด็กแสบๆ ทั้งนั้น โดยเฉพาะ ไอ้นัท) ใจก็ไม่อยากไปหรอก แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็น (เผื่อเป็นผี จะได้มีเรื่องไปเล่าตอนสอน +55+)

เมื่อผมไปถึงห้อง 6 ภาพที่ผมเห็นทำให้ผมตกตะลึง
มันเป็นภาพของ นักเรียนตัวแสบ กำลังกระทำชำเราครูฝึกสอนสุดสวยที่ผมหมายตา
ผมมองด้วยความเจ็บแค้นใจ และนึกอยากจะทำอะไรสักอย่าง

"เฮ้ย! มีคนมา" หนึ่งในกลุ่มนั้นพูดขึ้น ไอ้นัทหันมามองแล้วกลับไปกระทำกิจกันต่อ "ไอ้ครูส้นตีนนี้นะหรือ ช่างมันเหอะ"
ผมนึกในใจ 'ไอ้ครูส้นตีนหรือ กูสุดทนแล้วนะโว้ย!' ผมจึงตะโกนออกไปว่า "เฮ้ย! พวกมึงทำผิดร้ายแรงนะโว้ย! ความผิดอาญานะมึง" "มึงจะทำอะไรกู" ไอ้นัทละจากกิจอันควรของมัน และเดินมาในสภาพล่อนจ้อน ผมมองหน้ามัน มันเอามือมาลูบแก้มผม และตบเข้าฉาดหนึ่ง

"มึงจะ ทำอะไรกู ไอ้ครูส้นตีน" ผมกำหมัดแน่น "ครูพูดดีๆ นะ" "แล้วมึงจะทำอะไรกูได้ หา!" ทุกคนหัวเราะเยาะ ผมบ่นพึมพำ "กูไม่อยากเอานิสัยเก่ามาใช้นะ" ไอ้นัทหันมามองหน้าผม "เมื่อกี้มึงพูดอะไร" ผมสูดลมหายใจลึกๆ "เอางี้ ไอ้นัท เรามาตกลงกัน... ครูจะปิดประตู จะไม่มีใครเห็นว่าเราทำอะไร ทุกคนจะอยู่ในห้อง ดูพวกเราทำอะไรกัน" "มึงจะทำอะไรกู ไอ้สัด" "เราจะสู้กัน ถ้าครูชนะ ครูจะให้พวกเธอทำบางอย่าง" "แต่ถ้ามึงแพ้ กูจะฆ่ามึง" ผมมองด้วยสายตางุนงง "ฆ่าได้หรือ?" "มึงล้อเล่นกูเหรอ" ไอ้นัทพูดก่อนจะส่งหมัดลุ่นๆ ใส่หน้าผมจังๆ ผมผละไปด้านหลัง แต่ยังทรงตัวได้ เอามือลูบหน้าที่เจ็บปวดนิดๆ "ครูถือว่านี่เป็นคำตอบ"

ห้องถูกปิดจากด้านใน ครูสาวทั้งสองคนยังถูกมัดพันธนาการไว้ ห้องเรียนถูกจัดให้เป็นลานประลอง เราสองคนต่างเข้าใส่หมัดให้กัน ผลัดกันรุก ผลัดกันรับ จนสุดท้ายหนึ่งในกลุ่มของนัทได้วิ่งเข้ามาแทงผมด้วยมีดจากด้านหลัง
ผมจุก, เจ็บปวดอย่างที่สุด ก่อนจะล้มลง และโดนรุมกระทืบอย่างจังบาทา

ในความคิดผม ผมคงต้องตายแน่ๆ แต่ในผมมันฮึดขึ้นมา ผมพยายามดึงมีดออกจากหลัง และผมทำสำเร็จ แม้จะระบมจากการโดนรุมกระทืบ ตอนนี้ ผมมีมีดในมือแล้ว
ผมกวัดแกว่งมีดแบบไร้จุดหมาย แต่มันได้ผล มันปาดคอใครไม่รู้สักคน ผมรู้สึกถึงเลือดอุ่นๆ ที่กระทบบนใบหน้า ตอนนี้ผมบ้าแล้ว 'ข้ากลับมาแล้ว'

ผลจากการปาดคอได้ ทำให้ทั้งกลุ่มผงะ และรีบออกห่างจากตัวผม ผมได้ทีจึงสงสายตาโรคจิตที่ผมลืมไปนาน  และพูดด้วยเสียงแผ่วเบา แต่เปี่ยมไปด้วยความสยดสยอง "เอาละ... ข้ากลับมาแล้ว... และข้า หิว..." ผมหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
เด็กคนหนึ่งวิ่งไปที่ประตู พยายามดึงสลักเพื่อเปิดประตู แต่ช้าไป ผมคว้ามันไว้ได้ หลังจากผมคว้าไอ้ส้นตีนที่ไหนก็ไม่รู้ได้ ที่เหลือก็กรูกันไปที่หลังห้อง เฝ้ามองผมด้วยความตกตะลึง
"ช่วยกูด้วย!" ผมกระชากตัวเด็กนั่น และลากไปกระแทกกับฝาผนังอย่างแรง ก่อนส่งมีเสียบทะลุปอด บิดนิดหนึ่ง และกระชากเต็มแรง เลือดไหลทะลักออกมาไม่ขาดสาย แต่ผมไม่ลืมที่จะปาดคอ เพื่อไม่ให้มันส่งเสียงร้อง
ผมทิ้งให้มันดิ้นทุรนทุรายอยู่ตรงนั้นละ ก่อนเดินไปหา ไอ้ตัวแสบ

"ไง ไอ้นัท มึงมาซิ" "มะ...มีง ทิ้งมีด ก่อน ซิ วะ" นัทพูดด้วยเสียงสั่นเครือ ผมยิ้มด้วยใบหน้าเหี้ยมๆ และเดินไปที่ครูสาวสองคน ใช้มีดตัดเชือกออก "เอาละครับ ไปใส่เสื้อผ้า และเฝ้าประตูไว้ อย่าให้ใครออกไป ถ้าไม่อยากตายแทนพวกมันนะ" สองสาวพยักหน้ารับคำสั่ง แต่ผมมองออกว่า พวกเธอกำลังกลัวสุดขีด

ผมส่งมีดให้ หญิง ก่อนจะส่งประโยคว่า "เสร็จงานนี้ เรามีเรื่องคุยกัน" ผมหันไปหาไอ้นัท "ไง กูตัวเปล่าแล้ว" แต่นัทยังคงตัวสั่นด้วยความกลัว ผมมองออกแล้ว 'ตอนนี้ผมถือไพ่เหนือกว่ามาก'
"พวกมึงมารุมกันทั้งหมดเลยก็ได้ กูไม่ว่าหรอก" เสร็จเสียผม ไอ้นัทก็ตะโกนเรียกขวัญว่า "เอาโว้ย! รุมมันให้ตาย" ทุกคนกรูกันเข้ามาหาผม ผมหาจังหวะ และคว้าคอเด็กคนหนึ่ง ก่อนส่งนิ้วที่มีเล็บซึ่งได้รับการตกแต่งให้เหมาะกับการฉีกถุงขนม ใส่เข้าไปในลูกตาอย่างจังๆ เสียงร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดสุดขีด "มึงแค่นี้ เพราะควยไม่ได้ล่อออกมา"

จากภาพที่เกิด ทำให้เด็กทั้งกลุ่มแทบจะผงะ ผมเดินเข้าไปหากลุ่มเด็กเลวที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัว ก่อนสั่งด้วยเสียงแผ่วเบาไร้อารมณ์ว่า "ใครไม่อยากตาย ก็โดดลงไปข้างล่างให้หมด เร็ว!" สิ้นเสียง แทบทุกคนก็โดดออกจากหน้าต่าง แต่ผมอาศัยความไวลากคอไอ้นัทมาทันก่อนที่มันจะโดดลงไป
ผมกระชากมันลงบนพื้น ก่อนสั่งต่อว่า "เอาละ สาวๆ แทงมันได้ตามสบาย... แต่อย่าให้ตายนะ" สิ้นเสียง สองสาวพราวเสน่ห์ก็เข้าไปรุมไอ้นัทด้วยความอาฆาตแค้นอย่างสุด โดยเฉพาะครูอิง ที่ถูกมันขืนใจมา 2 ปีเต็ม

ผมมองศพเด็กที่ตกลงไปกระแทกพื้น แต่มีอยู่คนหนึ่งยังไม่ตาย ผมเดินไปหยิบโต๊ะมาตัวหนึ่ง ทุ่มมันออกไปนอกหน้าต่าง โต๊ะตัวนั้นหล่นกระแทกหัวเด็กคนนั้นจังๆ ผมมองด้วยความยินดีในฝีมือการทุ่มที่แม่นเหลือเกิน
มันสมองกระฉูดเละเต็มโต๊ะตัวนั้น ตายสนิท...

ผมมองไปที่ไอ้นัท ซึ่งโดนสองสาวรุ่มทึ่งเหมือนเปรตกินศพไม่มีผิด "พอก่อน เดี๋ยวมันตายซะก่อน" "มาห้ามฉันทำไม" ครูอิงที่เริ่มจะติดลงตะโกนสุดเสียง ผมเดินไปโอบครูอิง และพูดอย่างแผ่วเบาว่า "ผมมีอะไรที่สะใจกว่าให้ครูดู" สองสาวจึงถอยออกมา
ไอ้นัทยังมีสติ แต่ก็ร่อแร่ มันพูดด้วยเสียงที่เบามากๆ "ครูครับ... ผมขอโทษ... อย่าฆ่าผมเลย..." ผมจิกหัวมัน และเลื่อนริมฝีปากผมไปใกล้ๆ หูมัน ก่อนพูดว่า "เมื่อกี้นะ แค่ล้อเล่น..."

ผมส่งมีดที่หญิงส่งมาให้
สิ่งแรก ผมตัดเจ้าโลกมันออก และโยนทิ้งทางหน้าต่าง "ไอ้ควายเอ้ย! ทำไมกูไม่ทำเครื่องหมาย" ผมบ่นเสียดาย
หลังจากนั้น ผมเอามีดเสียบเข้าไปที่หน้าท้อง กรีดเป็นทางยาว และเอามือล้วงเข้าไป คว้าลำไส้ และลากมันออกมากองไว้ด้านนอก
เลือดไหลกอง นองเต็มพื้น ผมนำเลือดของมันมาทาบนพื้นกลางห้อง เป็นวงกลมศักดิ์สิทธ์ The Pentagram
พอเสร็จก็เดินมาลากไอ้นัทให้ไปอยู่ตรงกลางวง อาการร่อแร่สุดๆ แต่หัวใจยังเต้น แม้จะเชื่องช้า แต่ก็ยังเต้น
ผมชูมีดขึ้นฟ้า "โอ้... นายข้า ข้าหลีกหนีจากท่านไปนาน วันนี้ข้ากลับมารับใช้ท่านอีกครั้ง ด้วยเครื่องสังเวยสุดพิเศษ บรรณาการแด่ท่าน ผู้ยิ่งใหญ่เหนือพระเจ้า"
ผมส่งมีดแทงทะลุหัวใจของมัน ก่อนใช้ปลายมีดวาดสัญลักษณ์กางเขนคว่ำหัวบหน้าผาก
"โอ้... นายข้า บรรนาการนี้ เพื่อท่าน"
สิ้นคำพูด ผมใช้มีด สับที่คอ "ไอ้บ้าเอ้ย! ไม่ขาด" ผมบ่นอย่างหัวเสีย พึมพำขอโทษต่อนายเหนือหัว พร้อมกับใช้มีด ทั้งกด ทั้งเลื่อย ทั้งสับ จนคอคาดออกจากกัน
ผมชูหัวไอ้นั้นขึ้น และดื่มเลือดที่ไหลออกมา และนำหัวมันวางไว้อย่างบรรจง บนหน้าอก

"เอาละ เสร็จพิธี" ผมพูดก่อนส่งมีดให้หญิง "วันนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เข้าใจไหม?" ผมบอกหญิง และเดินออกมาอย่างสุขกายสบายใจ